Meðfylgjandi dómur varðar ákvæði skattalaga um yfirfærslu rekstrar frá einstaklingi til félags. Um var að ræða túlkun á ákvæði þágildandi 57.gr c í lögum 75/1981, sbr. nú 56.gr laga nr 90/2003.
Gjaldandi, Elísabet Þórarinsdóttir, hafði með höndum í eigin nafni útleigu fasteigna. Í júní 2000 seldi hún síðustu fasteignina. Féllst skattstjóri á að fresta um tvenn áramót skattlagningu söluhagnaðar af eigninni. Tvö næstu ár var gjaldandi ekki með rekstur. Þann 30. apríl 2002 stofnuðu gjaldandi og eiginmaður hennar einkahlutafélagið Paros ehf.
Með stoð í 57. gr. c. þágildandi laga nr. 75/1981 (nú 56.gr tskl.) voru eignir og skuldir, sem fram komu efnahagsreikningi gjaldanda í árslok 2001, færðar í stofnefnahagsreikning Parosar ehf. Samkvæmt rekstrarreikningi félagsins fyrir 2002 og 2003 hafði félagið engar tekjur og gjöld þess voru óveruleg, en í skattframtali þess 2003 var færður til tekna söluhagnaður sem myndast hafði hjá gjaldanda við sölu fasteignarinnar á árinu 2000, ásamt u álagi.
Með úrskurði skattstjóra var álagning á gjaldanda og félagið fyrir gjaldárið 2003 tekin upp og gjöld þeirra ákveðin á ný. Var söluhagnaðurinn talinn hjá gjaldanda, en felldur niður hjá félaginu.
Yfirskattanefnd staðfesti þessa niðurstöðu.
Var tekist á um þetta í dómsmálinu. Staðfesti dómurinn niðurstöðu skattyfirvalda.l
Taldi Hæstiréttur sýnt að frá miðju ári 2000 til loka árs 2001 hefði gjaldandi engan rekstur haft með höndum og það sama ætti við um Paros ehf á árunum í framhaldi af því.
Þegar af þeirri ástæðu væri ekki fullnægt frumskilyrði laganna til þess að skattleggja söluhagnað af sölu fasteignarinnar sem tekjur félagsins. Bæri með réttu að fara með hann sem tekjur gjaldanda.
Sjá dóm hér.
