139. löggjafarþing 2010–2011.
Þskj. 108 — 101. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á lögum nr. 24/2010, um greiðsluuppgjör á opinberum gjöldum lögaðila og
einstaklinga í atvinnurekstri.
Flm.: Eygló Harðardóttir, Birkir Jón Jónsson, Guðmundur Steingrímsson.
1. gr.
1. mgr. 1. gr. laganna orðast svo:
Lögaðilar, einstaklingar í atvinnurekstri og einstaklingar sem hafa verið í atvinnurekstri
á síðustu 18 mánuðum fyrir umsóknardag en fá á þeim degi greiddar óskertar grunnatvinnuleysisbætur
og teljast að fullu tryggðir skv. IV. kafla laga um atvinnuleysistryggingar, nr.
54/2006, sem eru í vanskilum með virðisaukaskatt, staðgreiðslu opinberra gjalda, tryggingagjald
og þing- og sveitarsjóðsgjöld sem hafa gjaldfallið fyrir 1. janúar 2010, geta sótt um
frest til greiðsluuppgjörs á þeim vanskilum til 1. júlí 2011.
2. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
G r e i n a r g e r ð .
Frumvarp það sem síðar varð að lögum nr. 24/2010, um greiðsluuppgjör á opinberum
gjöldum lögaðila og einstaklinga í atvinnurekstri, var lagt fram með það að leiðarljósi að setja
fram úrræði sem hjálpað gæti lífvænlegum fyrirtækjum í gegnum þá fjárhagserfiðleika sem
óhjákvæmilega leiddi af hruni íslensku bankanna haustið 2008. Í almennum athugasemdum
við frumvarpið var þess getið að löggjafinn hefði brugðist við með margvíslegum hætti í viðleitni
sinni til þess að skapa úrræði til hjálpar einstaklingum og heimilum sem lent hefðu í
fjárhagsvanda af sömu orsökum. Var frumvarpið liður í aðgerðum stjórnvalda til þess að létta
undir með fyrirtækjum í hinum sama anda.
Frá því að framangreint lagafrumvarp var lagt fram hafa afleiðingar hruns íslensku bankanna
orðið mönnum ljósari. Eftirköst hrunsins hafa m.a. verið þau að einstaklingar sem störfuðu
í verktöku hafa neyðst til þess að nýta rétt sinn til töku atvinnuleysisbóta þar sem ládeyða
ríkir í vissum greinum atvinnulífsins. Atvinnuleysi er í flestum tilvikum tímabundið ástand.
Fjöldi einstaklinga hefur þurft að stöðva rekstur til þess að uppfylla skilyrði laga um atvinnuleysistryggingar
sjálfstætt starfandi einstaklinga. Af þeim sökum teljast þeir einstaklingar
ekki stunda atvinnurekstur samkvæmt lögum um greiðsluuppgjör á opinberum gjöldum lögaðila
og einstaklinga í atvinnurekstri og geta þeir því ekki sótt um frest til greiðsluuppgjörs
á vanskilum vörslugjalda. Ljóst er að fjárhæð atvinnuleysisbóta er það lág að mörgum reynist
mjög erfitt að lifa af þeim einum saman. Má því ekkert út af bregða þann tíma sem atvinnuleysisbætur
eru teknar. Vart er því fyrirsjáanlegt að greiðslur vörslugjalda til hins opinbera
samhliða greiðslu útgjalda vegna reksturs heimilis séu mögulegar. Er frumvarpi þessu ætlað
að koma til móts við þá einstaklinga sem lenda í slíkri stöðu.
2
Með einstaklingum sem hafa verið í atvinnurekstri er átt við þá sem hafa innan síðustu 18
mánaða fyrir gildistökudag frumvarpsins starfað við eigin atvinnurekstur eða sjálfstæða starfsemi
í því umfangi að þeim sjálfum hefur verið gert að standa um nokkurn tíma með reglulegum
hætti skil á staðgreiðslu af reiknuðu endurgjaldi og tryggingagjaldi vegna starfs síns,
sbr. orðskýringu b-liðar 3. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006. Með skilum á
staðgreiðslu af reiknuðu endurgjaldi og tryggingagjaldi er átt við að viðkomandi hafi skilað
inn skýrslu, óháð því hvort viðkomandi hafi átt að greiða staðgreiðslu eða ekki. Er frumvarpinu
ætlað að styðja við bakið á þeim sem njóta greiðslna fullra atvinnuleysisbóta á grundvelli
tryggingar skv. IV. kafla laga um atvinnuleysistryggingar. Er þannig gert ráð fyrir því að
bolmagn þeirra einstaklinga sem hafa atvinnuleysistryggingu skv. 22. gr. sömu laga sé meira
og eðlilegt sé að þeir leiti annarra leiða til þess að semja um greiðslur vegna vanskila á
vörslugjöldum.